سندرم کمپارتمان مزمن ساق پا
هر گروه از ماهیچه‌های دست و پا، همراه با رگ‌های خونی و عصب‌های مجاور خود، در فضایی قرار می‌گیرند که توسط بافتی به نام فاسیا (لایه پوششی فیبری) احاطه می‌شوند که کمپارتمان نامیده می‌شوند.
چند دقیقه بعد از فعالیت عضلات افزایش حجم موقتی پیدا می کنند، این افزایش حجم (در حدود بیست درصد) معمولا بر اثر پرخونی که در عضله ایجاد می شود و در پایان فعالیت بدنی به تدریج از بین می رود. با افزایش حجم عضلات، فشار درون کمپارتمان افزایش می یابد. در مواردی ممکن است افزایش فشار در بافت نرم منجر به افزایش فشار مایع میان بافتی شده، گردش خون پا را دچار اختلال کند و باعث درد، تورم و گاهی اوقات ناتوانی عضلات شود، این حالت سندرم کمپارتمان مزمن یا فشاری (Chronic exertional compartment syndrome (CECS نامیده می شود.
علائم سندرم کمپارتمان مزمن
علائم سندرم کمپارتمان مزمن بیشتر به‌طور تدریجی در طی انجام تمرین ورزشی ( معمولا بعد از ۱۵ دقیقه از شروع فعالیت) بروز می‌کنند و پس از توقف فعالیت برطرف می‌شوند. این علائم عبارت‌اند از:
- مهمترین علامت سندروم کمپارتمان مزمن درد ساق است
- درد و گرفتگی با شدت یافتن فعالیت بدنی افزایش می یابد و با قطع فعالیت بدنی از بین می رود
- در ۸۰-۷۰ درصد موارد درد در هر دو ساق احساس می شود
- بی حسی در ناحیه جلوی ساق
- و.
درباره این سایت